Eerste reistijd pech

Back at school na de vakantie. Weer terug in het vertrouwde Sita Villa. Wat heb ik een dip gehad. Ik kon er niet meer inkomen. Het gevoel van weer aan de slag moeten, chagrijnige huisdames en eigenlijk nergens zo even naartoe kunnen. Uiteindelijk heeft het een week geduurd voor ik weer een beetje mijn draai kon vinden.

24-03-2014 t/m 27-03-2014
Gelukkig op maandag alleen maar de kook workshop. Wel een hele leuke want we hebben dit keer drie gerechten gemaakt: Khao Ob Sapparot (Fried rice in Pineapple); Phanaeng Gai (Phanaeng Curry with chicken) en een dessert Kluay Buat Chee (Banana in Coconut Milk). Alledrie echt heel erg lekker.
Mijn favoriet is de fried rice in pineapple, die gaat zeker in Nederland ook nog even gemaakt worden.
De volgende dag vroeg op om mijn visum voor Bali aan te vragen. Wat een gedoe, natuurlijk met een vrij grote groep daar en er is een loketje open. Ben er inmiddels ook achter dat Thailand niet alleen the land of smiles is maar ook het land van het wachten. Mijn wacht skills zijn inmiddels goed ontwikkeld, ben er zelfs goed in geworden zonder me eraan te ergeren. Je kunt ervan uitgaan dat alles standaard 10 minuten later is of 10 minuten later vertrekt, natuurlijk wacht je dan nog even voordat je echt weggaat. Visum is allemaal gelukt dus ik kan ook met een gerust hart door naar Bali. Toen we terugkwamen hadden we nog de Thaise massage workshop. Het ging allemaal een beetje moeizaam, je merkt aan iedereen dat ze nog in de vakantiesfeer zitten en dat onze motivatie ver te zoeken is. Deze week hadden we ook weer een fieldtrip, deze keer naar Giffarine Factory. Een fabriek die organische producten voor de spa industry maakt. Op zich best interessant en apart om te zien dat zij nog met mankracht werken bij het dichtmaken van flesjes en etiketten plakken. Verder was het vooral veel laboratorisch werk, natuurkunde en scheikunde. Iedereen die mij kent weet dus nu al dat ik ernaar heb staan kijken met een blik van schiet mij maar lek, hier snap ik niks van. Els, als we hier samen waren geweest was het helemaal leuk. Mekkelholt en William erbij en we zijn weer terug op de middelbare school bij natuurkunde.

Voor zaterdag een top plan opgesteld, althans dat dachten we. Voor het eerst ging de uitwerking iets minder. Overdag de floating market op het programma en ’s avonds naar de ladieboyshow. ’s Ochtends op weg naar Victory Monument waar we een busje konden pakken richting de floating market. Normaal is de reisteid naar Victory Monument een uur tot anderhalf uur, bij ons 3 uur. We konden dus ons busje om 15:00 uur pakken, niet verwacht dat die reistijd ook nog 2 uur zou zijn. Het plaatsje van de floating market hebben we gehaald, maar na even gerekend te hebben konden we een half uur blijven en weer teruggaan haha. Wonder dat ons dit nog niet eerder is gebeurd. Kort even gekeken en toen maar weer terug om op tijd te komen voor de ladieboyshow. Weer een verrassing op welke locatie we uit zouden komen, het zag er een beetje uit als een van de achterwijken van Bangkok. Als we 5 minuten later weg waren gegaan, waren we te laat geweest. Binnen in de zaal kreeg je gelijk het Moulin Rouge gevoel. Plekje gevonden, drinken erbij en de show Mambo kon beginnen. Wat heb ik gelachen, het was echt erg leuk. Ik moet wel zeggen dat ik het nog steeds onvoorstelbaar vind dat het eigenlijk allemaal mannen waren die op het podium stonden, wat ze al niet kunnen met alle operaties. Het verschil is niet meer te zien. Blijven opletten dus voor de mannen die op zoek zijn naar een one night stand!

Zondag een lekker rustig dagje gehad en we moesten natuurlijk de voorbereidingen treffen voor Henriette’s en Lea’s verjaardag. ’s Avonds lekker uiteten bij Red Corner waar we als verrassing de cadeautjes en taart al hadden geregeld. Afgesloten bij Bungalow onder het genot van een drankje.